Alkoholicy stanowią grupę ludzi, którzy nie są w stanie być konsekwentnym w aspekcie kontrolowania spożycia alkoholu przez siebie. Tym samym większość z tych osób nie może dać gwarancji i przewidzieć własnego zachowania ukazującego się po piciu alkoholu. Z reguły wiele osób się dziwi, kiedy dowiadują się, że ludzie, którzy czasami tracą przytomność po alkoholu, będący w ciągu, przepijający wypłatę, gubiący rzeczy osobiste będąc pod wpływem, czy też powodujący wypadek nazywany jest alkoholikiem. Do tej pory w społeczeństwie polskim panuje swojego rodzaju przyzwolenie na takie zachowania. Jest to uwarunkowane kulturowo i przez tradycję. Zdaniem wielu osób opisane wyżej zachowania są normalne, a myślenie typu wiele osób tak pije jest bardzo zgubne. Alkoholik kojarzony jest raczej z zaniedbanym mężczyzną, bezwładnie śpiącym na ławce w parku lub na dworcu PKP. Zgodnie ze stereotypami, alkoholik jest stałym bywalcem izby wytrzeźwień, osobą bezdomną, złodziejem, umierającym na choroby współistniejące z alkoholizmem, takie jak np. marskość wątroby. Upraszczając, alkoholik znajduje się na marginesie społecznym, jest wrakiem człowieka, bez perspektyw i szans na lepsze jutro. Mimo, iż wiele z przytaczanych skojarzeń jest krzywdząca, to jednak należy podkreślić, że choroba alkoholowa całkowicie dewastuje życie i zdrowie alkoholika, powodując często przedwczesną śmierć. Przytaczane przykłady stereotypów dotyczą osób, u których uzależnienie jest już w ostatniej fazie rozwoju choroby, trwającej już od wielu lat. Tym samym nałóg alkoholowy powstaje znacznie wcześniej, pogłębiając problem przez kolejne lata. Szczęśliwie współczesna medycyna i psychologia są w stanie pomóc osobom uzależnionym. Dzięki specjalistycznym działaniom jest możliwe zatrzymanie alkoholizmu, aczkolwiek całkowicie wyleczyć się go nie da.
Uzależnienie alkoholowe uznawane jest za chorobę ze względu na możliwość wyodrębnienia kolejnych etapów tworzenia się choroby alkoholowej. Klasyczną, aczkolwiek nadal aktualną typologię alkoholizmu zaproponował Elvin Morton Jellinek. Według jego koncepcji systematyki postępowania procesu uzależnienia, wyszczególnia się dwie fazy objawowe i dwie fazy chorobowe, przy czym te ostatnie dwie nazywane są fazami jednoznacznie świadczącymi o pojawieniu się choroby alkoholowej.
Stadium ostre
Chorobowe fazy uzależnienia nazywane są „stadium ostrym”, które stanowi trzeci etap rozwijania się uzależnienia. Kolejne to „stadium przewlekłe”, stanowiące czwartą fazę rozwoju. Odróżniając od siebie wcześniejsze etapy choroby alkoholowej oraz wspomniane wyżej ostatnie dwie fazy należy podkreślić, iż początkowo alkoholik jeszcze jest w stanie zapanować i kontrolować spożycie alkoholu. Z kolei w stadium ostrym pojawia się uzależnienie właściwe, charakteryzujące się całkowitym brakiem kontroli nad swoim spożyciem alkoholu. Objawem takiej sytuacji jest odczuwanie niepohamowanego głodu alkoholowego, pragnienia i potrzeby sięgnięcia po koleją dawkę alkoholu. Odczucie to mija nawet w momencie konsumpcji niewielkiej ilości etanolu. Utrata kontroli nad swoim uzależnieniem warunkuje występowanie tak zwanych ciągów (cugów) alkoholowych. Ich cechą charakterystyczną jest pozostawanie pod wpływem alkoholu oraz brak możliwości przerwania picia przez minimum dwie doby, jednak praktyka pokazuje, iż w przypadku wielu osób jest on znacznie dłuższy. Trwać może miesiące, jak i lata. Alkoholicy, którzy zdają sobie sprawę z powagi sytuacji w jakiej się znajdują próbują przerwać ciąg poprzez udanie się do szpitala lub ośrodka leczenia uzależnień w celu odbycia dobrowolnego odtrucia organizmu (detoks), ponieważ samodzielnie nie są w stanie wrócić do trzeźwego stanu. Detoksykacja oferowana jest w większości Polskich miast.
Warto wspomnieć, iż wraz z rozwojem uzależnienia ilość ciągów, w jakich znajduje się alkoholik wzrasta. Taka sytuacja jest groźna nie tylko dla funkcjonowania rodzinno-społecznego i dla zdrowia fizycznego, lecz w dużej mierze w negatywny sposób oddziałuje na psychikę osoby uzależnionej. Traci ona szacunek do samego siebie, spada samoocena, pogarszają się relacje z osobami bliskimi. Często zdarza się tak, że zarówno partner, jak i dzieci padają ofiarą obwiniań za rozwijający się nałóg. Dodatkowo łącząc przerzucanie winy na innych z niską samooceną i wysokim poczuciem winy, w wielu rodzinach dochodzi do aktów agresji i przemocy alkoholika wymierzonych w stronę najbliższych.
Zazwyczaj stadium ostre jest przełomowym momentem rozwijającego się uzależnienia ze względu na to, iż właśnie wtedy problemy alkoholowe danej osoby zaczynają być dostrzegalne przez osoby trzecie. Etap ten kończy się w momencie, kiedy alkoholik zaczyna swój dzień od picia i pije aż do momentu, kiedy straci przytomność.
Stadium przewlekłe
Stadium przewlekłe choroby alkoholowej stanowi ostatni etap rozwoju uzależnienia. Bardzo często nieleczony alkoholizm kończy się śmiercią alkoholika z powodu licznych chorób i schorzeń, jak i ze względu na skrajnie wycieńczony organizm i niedożywienie. Stadium to charakteryzuje się pogłębianiem się problemów natury zdrowotnej, zarówno w aspekcie fizycznym, jak i psychicznym. W stadium przewlekłym alkoholik jest w stanie funkcjonować jedynie za pomocą spożywanego alkoholu. Często takie osoby nie odczuwają głodu fizycznego, przez co w większości przypadków pojawia się u nich niedożywienie, co warunkuje szybsze upijanie się i trudniejsze powroty do świadomości. Uproszczając, alkoholik znajdujący się w stadium przewlekłym stale znajduje się w ciągu alkoholowym. W momencie kiedy alkoholik jest odcięty od możliwości spożycia kolejnej dawki alkoholu, jest on w stanie sięgnąć po alkohol niebędący przeznaczonym do spożycia, tylko po to, aby zaspokoić swoją silną potrzebę napicia się. W ten sposób powstają silne zatrucia, zostają uszkodzone narządy i układy wewnętrzne.
Czas życia alkoholików
Szacunkowo podaje się, że w społeczeństwie polskim, wśród osób dorosłych na co dzień funkcjonuje około miliona alkoholików oraz ponad dwa miliony osób pijących w sposób ryzykowny. Uznaje się, że coraz młodsze osoby sięgają po alkohol zarówno ten wysoko jak i niskoprocentowy, przez co ogólnopolski problem alkoholowy stopniowo sięga coraz większych rozmiarów. Warto zaznaczyć, że alkohol stanowi jeden z istotniejszych czynników zwiększających ryzyko przedwczesnego zgonu. Uznaje się, że alkoholicy żyją średnio nawet o 22 lata krócej od oczekiwanego wieku. Co ciekawe, alkoholicy narażeni są na większe prawdopodobieństwo popełnienia samobójstwa, nawet dziewięciokrotnie wyższe, niż osoby niepijące.
Powyższe dane podkreślają znaczenie problemu alkoholowego i warto je traktować jako kolejny dowód na zagrożenie, jakie wynika z nadmiernej konsumpcji napojów alkoholowych. Należy wziąć pod uwagę, że im dłużej wypiera się ze świadomości swoje alkoholowe skłonności, tym trudniej później wydostać się z nałogu. Co ciekawe, w ciągu całego życia możliwa jest zmiana wzorca picia, przy czym łatwiej jest przejść z etapu picia kontrolowanego do picia ryzykownego. Odwrotna sytuacja dla wielu pacjentów jest niemożliwa.
Jeżeli dostrzegasz u siebie lub u osoby bliskiej problem alkoholowy, warto zapoznać się z możliwością wspierania silnej woli i chęci wyjścia z nałogu. Oprócz oddziaływań leczniczo-terapeutycznych dobrym rozwiązaniem jest poddanie się zabiegowi zaszycia alkoholowego wszywką Esperal.